Wat eten Elfen

Elfen eten het liefst natuurlijk voedsel. We weten dat ze lekker volkorenbrood en koeken bakken die ze wel eens aan aardige of hulpvaardige mensen geven, dat ze dol zijn op koemelk direct uit de uier en dat ze graag kaas en broodpap aannemen als loon (als ze het tenminste niet zelf hebben gepakt) weten we. In het in 1899 verschenen boek Oude Legenden uit Ierland lezen we dat het kleine volkje van melk en honing houdt en de nektar, die de Elfenwijn is, uit de bloemkelkjes zuigt. Giraldus Cambrensis liet ons weten dat de Elfen in Wales vlees noch vis aten, maar leefden op een dieet van melk, op smaak gebracht met saffraan.

 

 Maar het is met dat voedsel net als met elk ander facet van het Elfenbestaan: je weet nooit wat echt is, en wat begoocheling. Wie durft met zekerheid te zeggen of die zilveren beker met hemelse honingwijn geen eikeldopje is, gevuld met brak water; of die vorstelijk dis, krakend onder de last van de meest zeldzame gerechten, niet slechts bestaat uit schotels van verdordel herfstbladeren, enof die heerlijke  pruimen geen giftige paddestoelen zijn?

 

 Een ding is zeker: Elfenvoedsel heeft, net als een Elfenkus, een bijzondere uitwerking op mensen en hoewel het er verleidelijk uitziet, kan het – een enkele uizondering daargelaten – de onbezonnen mens voor eeuwig tot gevangene van Elfenland maken.